Uprawnienia emerytalne dla osób walczących o wolną Polskę
9 listopada 2012
Osobom, które walczyły o suwerenną Polskę, przysługuje dziś szereg uprawnień emerytalnych. W systemie emerytalnym, obok świadczeń kombatanckich dla żołnierzy oraz ofiar działań wojennych, funkcjonują także uprawnienia dla osób represjonowanych w okresie PRL.
Wśród świadczeń wypłacanych przez ZUS znajdują się te przyznawane kombatantom i innym osobom uprawnionym, czyli tym, którzy brali udział w wojnach, działaniach zbrojnych i powstaniach narodowych jako członkowie formacji wojskowych lub organizacji walczących o suwerenność i niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej. Ustawa o kombatantach w art. 2 precyzuje, kogo można zaliczyć do powyżej wymienionych osób.
Ponadto, za działalność równorzędną z działalnością kombatancką, uznaje się czynny udział w zbrojnym wystąpieniu w Poznaniu w czerwcu 1956 r. skutkujący - w wyniku działania wojska lub milicji - śmiercią lub uszczerbkiem na zdrowiu. Dotyczy to także udziału w wydarzeniach na Wybrzeżu w grudniu 1970 r. zakończonego śmiercią, uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia na czas powyżej siedmiu dni.
Osoby z uprawnieniami kombatanckimi mają prawo do pobierania dodatku kombatanckiego, dodatku kompensacyjnego i ryczałtu energetycznego, wypłacanych wraz z emeryturą lub rentą. Nie można zapominać, że dodatek kompensacyjny i ryczałt energetyczny przysługuje również wdowom lub wdowcom po kombatantach i innych osobach uprawnionych, którzy są emerytami lub rencistami.
Internowani i prześladowani
Pozostałe osoby represjonowane w okresie PRL także mają uprawnienia emerytalne, choć innego rodzaju. Otóż, w myśl art. 6 i 7 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, okresy represji są uznawane w przebiegu zatrudnienia za okresy składkowe lub nieskładkowe.
Okresami składkowymi są okresy uwięzienia po 31 grudnia 1956 r. z powodów politycznych na mocy wyroku sądu lub bez niego, a także internowania w okresie stanu wojennego, ogłoszonego dekretem z dnia 12 grudnia 1981 r. Za okres składkowy uznawana jest również praca pomiędzy styczniem 1957 a kwietniem 1989 r. na rzecz nielegalnych w PRL organizacji politycznych i związków zawodowych.
Natomiast osobie, która wskutek represji politycznych nie mogła przed 4 czerwca 1989 r. normalnie pracować, ZUS zaliczy ten okres do stażu ubezpieczeniowego jako okres nieskładkowy, jednak w wymiarze nie większym niż 5 lat.
Poniżej zamieszczamy linki do niezbędnych formularzy:
- Wniosek o wydanie decyzji o potwierdzeniu świadczenia pracy na rzecz organizacji politycznych i związków zawodowych, nielegalnych w rozumieniu przepisów obowiązujących do kwietnia 1989 roku (art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy o emeryturach i rentach z FUS).
- Oświadczenie świadka w związku z wnioskiem dot. realizacji art. 6 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy.
- Wniosek o wydanie decyzji potwierdzającej niewykonywanie pracy z przyczyn politycznych przed dniem 4 czerwca 1989 roku (art. 7 pkt 4 ustawy o emeryturach i rentach z FUS).
- Oświadczenie świadka w związku z wnioskiem dot. realizacji art. 7 pkt 4 ww ustawy.